به گزارش پایگاه خبری راد، یکی از پیامدهای امضای برجام باز شدن دروازههای نفت ایران روی غولهای نفتی جهان بود. نفت ایران که دوران پیری خود را سپری میکند و اگر آنطور که باید و شاید از آن مراقبت نشود و میادین در زمان مناسب توسعه نیابند ثروت ملی از دست خواهد رفت. به طوریکه اگر در حداکثر در ۱۰ سال آینده نتوانیم میادین نفتی و گازی مان را به شکل جدی توسعه دهیم، ممکن است با مشکلات استراتژیکی روبرو شویم. برآوردها نشان می دهد سالی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار بشکه بطور طبیعی و بخاطر پیری مخازن نفتی، از تولید نفت ایران کم می شود .
حضور پر شور روسها در صنعت نفت ایران
در این میان یکی از خواستگاران طلای سیاه ایران همسایگان شمالی یا همان روس ها هستند. شرکتهای نفتی روسیه با بیشترین مشارکت و مذاکره با طرف ایرانی در صدر لیست خواستگاران نفت و گاز ایران ایستادهاند. در این راستا شرکتهای لوک اویل، روسنفت، زاروبژنفت، تاتنفت، گازپروم و گازپروم نفت با شرکت ملی نفت ایران تفاهمنامه هم امضا کردند. میدانهای منصوری، آب تیمور، کیش، یاران، مارون، لایه نفتی پارس جنوبی، کوپال، آبان، اسفندیار، پایدار غربی، دهلران، پارس شمالی، آذر، چنگوله و چشمه خوش، از جمله میدانهایی هستند که درباره آنها با شرکت های روس مذاکره شده است.
البته این مذاکرات بی نتیجه نبود و در روزهای پایانی سال ۱۳۹۶ شاهد امضای قرارداد بهبود بازیافت، افزایش تولید و بهرهبرداری میادین نفتی آبان و پایدار غرب بین شرکت ملی نفت ایران و شرکتهای زاروبژنفت روسیه و دانا انرژی ایران بودیم.
خرید نفت ایران توسط روسیه روی دیگر سکه تعاملات نفتی دو کشور بود و در دیداری که بین بیژن زنگنه، وزیر نفت کشورمان و الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه در اواخر سال ۱۳۹۵ صورت گرفت قرار شد نفت ایران به یک شرکت روسی و برای مقاصد خارج از روسیه فروخته شود و ۵۰ درصد پول فروش نفت به روسیه به صورت نقدی تحویل ایران داده و ۵۰ درصد دیگر صرف خرید کالا و خدمات از روسیه شود که این موضوع نیز در مرحله اجرا قرار گرفت.
تمایل روس ها برای حضور در صنعت نفت ایران غیر قابل انکار است به طوریکه یوری اوشاکوف، دستیار رئیس جمهوری روسیه اعلام کرد شرکتهای نفت و گاز این کشور میتوانند بیش از ۵۰ میلیارد دلار در توسعه میدانهای نفت و گاز ایران سرمایهگذاری داشته باشند.
بدقولی روسها
تعاملات روسیه با ایران بر سر نفت آنقدر قوی بود که کمتر کسی گمان میکرد با خروج ترامپ از برجام روسها پای خود را از صنعت نفت ایران بیرون بکشند. اما این اتفاق افتاد و هنوز یک ماه از خروج آمریکا از برجام نگذشته بود که شرکت لوک اویل روسیه که دومین تولیدکننده بزرگ نفت در روسیه است اعلام کرد به دلیل تهدید تحریمهای آمریکا علیه کمپانیها تصمیم ندارد بر اساس طرحهای توسعه پروژهها در ایران عمل کند و همه مذاکرات را متوقف کرد.
باید مواظب روسها بود
البته برخی کارشناسان بر این باورند که روسیه در بازار نفت رقیب ایران است به طوریکه بیشتر از عربستان سعودی با ایران رقابت دارد و فشاری که روسها برای افزایش تولید در اوپک دارند اگر از عربستان سعودی و ترامپ بیشتر نباشد کمتر نیست، زیرا منافع آن ها در این است.
به نظر میرسد شیخ الوزرا باید در حرکت مهرههای خود در تعامل نفتی با روسیه از تدبیر و سیاست خود بیشتر بهره بگیرد. زیرا از یک سو فعالیت غولهای نفتی غربی در ایران در هالهای از ابهام فرو رفته است و از سوی دیگر بالا رفتن سن میادین بر اهمیت توسعه هرچه سریعتر این میادین می افزاید. در شرایطی که تقریبا فقط روسها پای توسعه میادین نفتی ایران ایستادهاند، ایران فعلا راه گریز دیگری ندارد.