به گزار نماد برتر - محمد علی رفیعی مدیر مسوول نماد برتر در یادداشتی نوشت: از اواسط شهریور ماه سال 1401 آنقدر حالمان بد بود که دیگر رمقی برای نوشتن و خبرسانی نماند حال آنکه در ماه های گذشته اگرهم چیزی می نوشتیم که...!

به رسانه ها اعلام شده است که در مورد قیمت دلار، سکه، ارز، مرغ، گوشت، برنج، خودرو، دارو و هر چیزی که باید برای آن پولی پرداخت کرد صحبت نکنند مگر به درو..!

از همین بابت بود که ما در نماد برتر از اواسط شهریور ماه تصمیم گرفتیم خودمان به مدتی نامحدود خودمان را سانسور کنیم و هیچ نگوییم زیرا نه دلمان برای ارتفاعات اطراف ولنجک و ... تنگ شده بود و نه حال شنیدن نصیحت داشتیم. بنابراین برای مدتی حدود 6 ماه به هالیدی رفتیم! آن هم چه هالیدییییییی!

در روزهای اخیر یک اخطار به دستمان رسید از ماده 16! یعنی خداحافظ مجوز و خداحافظ یارانه میلیاردی که هیچوقت دریافت نکردیم و خداحافظ تمام امکاناتی که به دلیل داشتن این مجوز به ما ندادند و حتی بیمه ای که نشدیم و بازنشستگی که نداشته و نداریم و حال خوبی که...!

به شخصه نمی دانم این تهدید ماده 16 چرا باید نگرانمان کند زیرا؛ تا به امروز در «رسانه نماد برتر» که از سال 1394 با نام اولیه «راد» استارت خورده بود، یک قران نقدی و غیر نقدی، یارانه ای و غیر یارانه ای، مکفی و غیر مکفی و... دریافت نکرده ایم و انشالله زین پس نیز دریافت نخواهیم کرد پس چرا باید نگران ماده 16 باشیم؟

مجوز باطل می شود! خوب بشود . تمام سایت های بدون مجوز اما رانت دار داخلی درآمد روزانه شان از درآمد تمام سال های فعالیت «نماد برتر»، بیشتر است بنابراین بود و نبود این مجوز چه دردی را دوا می کند جز...!

اساسا این مجوز باعث کدام حمایت دولتی و وزارتی از رسانه ها می شود که حالا نبودش حالمان را دگرگون کند! کاش به جای ماده 16 یک ماده 20 تعریف می کردید که کارش کمک کردن به رسانه های واقعی و بدون اتصال به این حزب و آن حزب و آن ارگان باشد. کارش حمایت از خبرنگار باشد و نه خراب کردن آینده خبرنگار!

اما به هر حال، نه به دلیل ماده 16 که به دلیل حال دل خودمان تصیم گرفتیم کم کم از تعطیلات خودخواسته برگردیم تا شاید با نوشتن، کمی حال دلمان خوب شود زیرا با دلار .... تومانی؛ به قول دوستان، دیگه حالی به آدم می مونه؟ نه والا!

پس استارت می زنیم با یک یادداشت در مورد حال این روزها.

اقتصاد بیمار ایران!!! این واژه ای است که در تمام 40 سال گذشته توسط هر کسی که می خواسته است سر مردم کلاه بگذارد مورد استفاده قرار گرفته و برایش مرثیه ها سرودند و البته نسخه هایی هم مرحمت کردند که بیشتر حال بیمار ما را بدتر کرد و این بیمار دیگر امیدی به ماندن و سرپا شدن ندارد.

همان زمان که آقای دکتر! لطف کردند و تمام وزرا و معاونین و حتی آبدارچیان مجموعه های دولت را از یک دانشگاه خاص انتخاب کردند کاملا معلوم بود که اقتصاد، اشتغال، تولید و آرامش قرار است به فنا برود.

به خوبی بیاد می آورم که مدیر یکی از هلدینگ های سیمانی که تمام امیدش به ماندن وزیر بالادستی مجموعه بود تا بازهم بماند و ...! بنده خدا با تغییر وزیر دست به دامن همه شده بود تا شاید برایش کاری جور شود و بیکار نماند و دست آخر چند مشاور از میان تحصیلکرده های همان دانشگاه خاص را برای پست های مختلف انتخاب کرد تا به دولت آقای دکتر سیگنال همسویی بدهد که البته گویا این سیگنال به خوبی توسط دکتر و دوستان دریافت شد و با اینکه مدیر هلدینگ بالادستی این مدیر برکنار شد اما؛ وی همچنان در پست خود باقی ماند و البته عجیب هم نخواهد بود اگر در ماه های آینده پستی بهتر به دلیل عملکرد عالی که نه! به دلیل همسویی دریافت کند.

همان روزی که وزرای دولت از میان کارشناسان فرمایشی تلویزیون، انتخاب شدند؛ کاملا مشخص بود که حال و روز مردم قرار است در پایان سال 1401 با دلار 50 تا 60 هزارتومان گره خورده و ...!

گویا مَثَلِ "هیچ بدی نرفته که بهتر آن بیاید " کاملا در مورد دولت های کشور ما صدق می کند و حال ایرانیان دولت به دولت بدتر شده و البته دولت آقای دکتر که دیگر آخرش است و دیگر هیچ!

این یادداشت را برای بازگشت از تعطیلات نوشتیم و امیدواریم باعث تعطیلات اجباری دیگری نشود. در آخر باز تاکید میکنیم که حال ایران خوب نیست و مدیران نالایق دولتی در پست های مختلف از وزارت تا ... این حال بد را بدتر می کنند پس لطفا آقای دکتر به جای سفر به چین و ماچین و دریافت دکترا به صورت افتخاری؛ افتخار داده و فکری به حال مدیران بی سوادی بکنید که صندلی های مهمی را در وزارت خانه ها و زیر مجموعه های دولتی اشغال کرده و دلار را به مرز جنون و خوراک را به مرز رویا و آرزو رسانده اند.

دکتر جان اگر همین امروز هم از خواب بیدار شوید تا به وضعیت یکسال قبل بازگردیم فرسنگ ها راه داریم.

 پس بسم الله.

ارادتمند ایران و ایرانی؛ محمد علی رفیعی طبا زواره