به گزارش پایگاه خبری راد به نقل از ایسنا، بحث اصلی اینجاست که اگر دولتمردان آمارسازی میکنند به این دلیل است که میخواهند دولتشان را به ظاهر هم که شده موفق جلوه دهند، اما هر از چندگاهی آمارها و اعداد و ارقامی در زمینه های مختلف از طرف مسئولان قوای دیگر هم در جامعه منتشر میشود که تعجب همگان را بر می انگیزد و مردم و صاحب نظران داخلی و خارجی را به تأمل وامیدارد.
در تازه ترین آمارهایی که طی روزهای گذشته در سطح وسیعی در داخل و خارج از کشور منتشر و منعکس شد، اظهارنظر جناب آقای پورابراهیمی - رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی - بود که در واکنش به افزایش نرخ ارز طی روزهای جاری و ایام نوروز، به یکباره فرمودند که در طول ماههای پایانی سال 1396 بیش از 30 میلیارد دلار ارز از کشور خارج شده و همچنین تأکید کردند که حدود 20 میلیارد دلار ارز هم خارج از شبکه بانکی یعنی در منازل مردم نگهداری میشود.
نکته مهم و سوال اساسی این است که ریاست محترم کمیسیون اقتصادی مجلس بر اساس کدام تحقیقات و بررسی های علمی و عملی و توسط کدام تیم زبده و متخصص و با دسترسی به کدام اسناد و مدارک به این آمار دست یافته اند که 30 میلیارد دلار ارز از کشور خارج شده و حدود همین مقدار ارز هم در منازل مردم نگهداری میشود که این آمار را شجاعانه و با افتخار در اختیار رسانه ها قرار میدهند؟
آیا ایشان دقیقاً میدانند که 30 میلیارد دلار یعنی چقدر پول و چه حجمی از پول؟ اگر طی سه ماه این پول از مملکت خارج شده باشد یعنی هر ماه 10 میلیارد دلار پول از کشور به خارج حواله شده است و با توجه به اینکه در حال حاضر بنا به دلایل تحریمی و موانع دیگر، بانکهای دولتی و خصوصی امکان حواله پول مردم به خارج را ندارند (البته اشتباه نکنید زیرا گشایش اعتبار برای واردات کالا با حواله پول نقد و سرگردان مردم به خارج کاملا متفاوت است) پس این مقدار پول باید از طریق صرافی های مجاز انجام شده باشد؛ یعنی روزی حدود 350 میلیون دلار.
همچنین هفته گذشته اظهارنظر جالب دیگری از جانب سرکار خانم معصومه آقاپور علیشاهی - عضو کمیسیون اقتصادی مجلس - در خصوص میزان ارز خارج شده از ایران به ترکیه داشتیم که در نوع خود منحصر بهفرد بود. ایشان بیان کردهاند که طی یکسال گذشته 10 میلیارد دلار توسط توریستهای ایرانی به سمت هتلهای ترکیه سرازیر شده است.
وی با اشاره به آمار بالای خروج ارز از ایران به سمت ترکیه گفته که بر اساس آماری که در اختیار ایشان قرار گرفته در سال 2017 تنها 10 میلیارد دلار از طریق گردشگران ایرانی وارد صنعت هتلداری ترکیه شده است.
به اعتقاد نگارنده، این اعداد و ارقام نیز اصلاً درست نیست و بدون تحقیق علمی و عملی ارائه شده است؛ زیرا 10 میلیارد دلار یعنی حدودا ماهی یک میلیارد دلار و یعنی روزی 30 میلیون دلار. به عبارتی اگر هر نفر (تأکید میکنم هر نفر نه هر خانواده) به فرض محال 1000 دلار خرج کند، میشود روزی 30 هزار توریست. یعنی روزی پرواز حداقل 100 هواپیمای بزرگ و پهن پیکر از ایران به سمت ترکیه که این موضوع امری محال است.
ایشان تأکید نموده اند که چون مشخصات هر توریست ایرانی از طریق پاسپورت هایشان در هتل های ترکیه ثبت میشود، اسامی قریب به 5 میلیون ایرانی که از هتلهای ترکیه استفاده کرده اند در اختیار وی قرار داده شده است. اولاً چطور دولت ترکیه اطلاعات توریستهای ایرانی را در اختیار ایشان قرار داده و چرا وی زودتر این آمار را علنی نکرده و حال که نرخ دلار هم به مدار 5100 تومان افزایش پیدا کرده، این آمارها رسانه ای شده است؟
ضمنا نرخ هتلهای 5 ستاره در ترکیه بین 200 تا 300 دلار برای هر شب اقامت است که بسیار بعید و محال به نظر میرسد که همه توریستهای ایرانی در هتلهای 5 ستاره اقامت کرده باشند؛ از همین رو به جرأت میتوان گفت که بیش از 90 درصد توریستهای ایرانی در هتلهای با سطح قیمت 75 تا 100 دلار اقامت میکنند. پس اقامت یک هفته ای هر یک از توریستهای ایرانی در ترکیه کمتر از 1000 دلار هزینه در بر دارد نه 2000 دلاری که این نماینده محترم مجلس اعلام کرده است.
در ضمن اکثر ایرانیان با هواپیماهای چارتر که هزینه آنها با اقامت در هتلهای از قبل رزرو شده بسیار ناچیز است به ترکیه سفر میکنند نه با هواپیماهای گران قیمت؛ آنهم در صندلی های کلاس درجه 1 و تجاری. درکل، تعداد اندکی از مسافران ایرانی از این نوع پروازها که بسیار هم گران قیمت است استفاده میکنند.
به هر حال اگر این نوع آمارهای عجیب و غریب از جانب مردم عادی و افراد غیر مسئول مطرح شود چندان مهم نیست و صدها آمار از زبان این افراد، هیچ مشکلی بهوجود نمی آورد و آب از آب هم تکان نمیخورد اما مسئولان محترم کشوری و لشگری باید به این امر مهم اهتمام ورزند که هر کلمه و هر کلامی که از دهانشان خارج میشود، بار خاص مثبت و یا منفی در پی دارد؛ یعنی میتواند بار سیاسی، اقتصادی، امنیتی، بینالمللی، اجتماعی و... غیره به دنبال خود داشته باشد و کشور یا حتی دنیا را به هم بریزد؛ پس مسئولین محترم باید بسیار حساب شده صحبت کنند و آمارهای دقیق و درستی را در اختیار رسانه ها قرار دهند تا خدای ناخواسته عواقب منفی و جبران ناپذیری در پی نداشته باشد و دست آخر اینکه توقع همگان بر این است که تمام افرادی که صاحب پست و سِمت و تریبون هستند دست از ارائه اعداد و آمارهای نادرست و ناپخته بردارند و با این آمارها به شعور مردم توهین نکنند.