با سخنرانی و نامه نگاری، خودروساز و قطعه ساز نمی شویم

به گزارش پایگاه خبری راد، بی شک رشد و توسعه صنعت خودرو قطعه در سال های اخیر آنقدر چشم نواز بوده است که طرف های خارجی از جمله مدیران پژو علاقه مند به استفاده از ظرفیت های صنعت خودرو و قطعه ایران برای سایر بازار های خود کند.
اخیرا قائم مقام مدیر عامل پژو در صحبت های خود نمره قبولی به قطعه سازان ایرانی همکار ایکاپ داده و از ایشان برای همکاری در تولید 70 هزار خودرو در الجزایر دعوت کرده است.
این اتفاق را از چند جهت باید به فال نیک گرفت. اول اینکه صنعت خودروی ما به چنان بلوغی رسیده است که می تواند با بزرگان صنعت اروپا همکاری کرده و برای حضور در سایر بازرهای این خودروسازان از لابی خود استفاده کند.
دوم اینکه قطعه سازان ما با تمام محدودیت هایی که در این سال ها با آن روبه رو شده اند توانسته اند خودی نشان بدهند و این بسیار مهم است.
و نکته آخر این است که ما نشان دادیم که اگر بخواهیم کاری را درست و اصولی انجام دهیم می توانیم و تنها باید بخواهیم!
اما این فرصت می تواند برای ما سکوی پرش باشد زیرا با ورود به اولین بازار حتی در آفریقا، می توان شناسنامه کاری خود را برای بازارهای دیگر پر و پیمون تر کرد و شناخت بازرهای اروپا و آسیا از تولیدات ایران را بالا برد.
این سکوی پرش در صورت حمایت های دولت از بخش قطعه و نه تنها خودرو، می تواند یک بازار صادراتی چند میلیارد دلاری برای ایران به همراه داشته باشد و در کنار آن دست قطعه ساز را برای سرمایه گذاری های جدید بازتر کند.
اما این فرصت یک شمشیر دو لبه است که تنها لبه مثبت آن را گفتیم اما لبه منفی می شود اینکه می نتوانیم از این فرصت به نفع خود بهره برده و مثل برخی دیگر از فرصت ها که در دهه های گذشته بر باد رفت، این نیز هدر رود. آن زمان دیگر بلند شدن صنعت قطعه و شاید خودروی ایران به این راحتی اتفاق نیفتد و تنها یک افسوس برای ما به جای گذارد.
بی شک ایران خودرویی ها در این سال ها برای رشد صنعت خود سرمایه گذاری های خوبی انجام دادند و در 2 سال اخیر نیز از فرصت های به دست آمده به خوبی برای پیشرفت استفاده نمودند اما صنعت قطعه سازی به دلیل عقب ماند از قافله رشد و سرمایه گذاری در سال های گذشته، مطمئنا به حمایت های بیشتری نیاز دارد. یعنی نمی شود یک مجموعه که دستگاه های 30 سال پیش را با همان فن آوری در اختیار دارد به بازار جهانی فرستاد که هر روز در حال به روز شدن است.
صنعت قطعه سازی ایران نیاز به تغییر و پوست اندازی دارد و این تغییر رخ نمی دهد مگر با حمایت های دولت برای سرمایه گذاری جدید در این بخش البته نه با بهره 40 درصدی!
بی گمان رشد صنعت قطعه رشد صنعت خودرو را نیز در پی خواهد داشت و توسعه این دو با هم یعنی افزایش کیفیت محصولات داخلی، افزایش رضایت مردم از خودروهای داخلی و کمک به اشتغال پایدار.
بنابراین می طلبد که دولت همانند بسیاری از کشورهای هم ردیف ما مانند چین و ترکیه که با حمایت های سال های گذشته در حال حاضر در حال بهره بردن مناسب از صنعت خودرو و قطعه خود هستند، آستین ها را بالازده و با اختصاص تسهلات ارزان که حتی می تواند بدون بهره نخصیص داده شود به رشد و بالندگی صنعت قطعه ایران کمک کند و این تنها یک یا علی و همت بلند می خواهد که بی شک در دولتمردان ما نیز یافت می شود.