این گزارش نشان می دهد تعداد شاغلین در سال ۱۳۸۴ حدود دو میلیون و ۱۴۳ هزار نفر بوده که تا سال ۱۳۹۳ روند صعودی داشته و به طور متوسط در هر سال بین ۱۴ هزار تا ۳۲۵ هزار نفر به جمعیت شاغلین افزوده شده تا به رقم سه میلیون و ۲۰۲ هزار نفر در سال ۱۳۹۳ رسیده است؛ با این حال در فاصله سالهای ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۴ با ریزش ۲۵۳ هزار نفری در این بخش روبه رو بوده ایم که به نظر می رسد رکود بخش مسکن و کاهش ساخت و سازها بی تاثیر نبوده است.
در سال ۱۳۹۵ اگر چه افزایشی جزئی در تعداد شاغلین این بخش رخ داده اما از سال ۱۳۹۷ تا بهار ۱۳۹۹ به تدریج روند نزولی و ریزش نیروی شاغل آغاز شده است به نحوی که از کاهش ۱۰ هزار نفری در سال ۱۳۹۷ به کاهش ۶۶ هزار نفر در بهار ۱۳۹۹ رسیده و جمعیت شاغلین این بخش از سه میلیون و ۵۰ هزار نفر در سال ۱۳۹۷ به دو میلیون و ۹۵۰ هزار نفر در بهار ۱۳۹۹ کاهش یافته است.
به موجب این گزارش تعداد شاغلین بخش ساختمان تا سال ۱۳۹۲ تحت تاثیر پروژه هایی مثل مسکن مهر روند صعودی داشته اما پس از آن روند نزولی پیدا کرده است.
افزایش یکباره ساخت و سازها در فاصله سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ با جامع نگری لازم صورت نپذیرفته و صنایع تولیدکننده محصولات مورد نیاز این بخش رشد لازم را به دست نیاورده اند در نتیجه ورود مصالح ساختمانی از خارج کشور توسعه یافته است، از سوی دیگر افزایش مصالح ساختمانی تحت تاثیر دلالان موجب شده تا قیمت ساخت و ساز و به تبع آن قیمت مسکن روند افزایشی خود را طی کند و بر همین اساس با رکود در بخش ساختمان روبه رو بوده ایم.
علیرغم شیوع ویروس کرونا از اسفند سال گذشته، کاهش ۲.۲ درصدی تعداد شاغلین بخش ساختمان در بهار ۱۳۹۹ نسبت به بهار ۱۳۹۸ را نمی توان ناشی از این امر دانست چرا که قبل از آن هم در برخی سالها ساخت و ساز رشد چندانی نداشته است.
