به گزارش پایگاه خبری راد، ابراهیم رزاقی درباره سیاست‌گذاری‌های اقتصادی اظهار کرد: سیاست‌هایی که دولت در حوزه اقتصادی در دستور کار قرار داده است را به طور خلاصه می‌توان سیاست‌های سرمایه‌داری خاص دانست. خاص از آن نظر که تولیدی نیست و متکی به منابع نفتی و واردات با دلار ارزان قیمت است.

او در ادامه سخنانش اظهار کرد: دولت هزینه‌هایی دارد که آن را از محل فروش نفت و محصولات پتروشیمی تأمین می‌کند و این کار غیرعلمی است. مسئله اینجاست که دولت براساس واقعیت‌های اقتصادی امور را پیگیری نمی‌کند و حتی اگر بپذیریم عده‌ای در دولت هستند که چندان آشنایی با علم اقتصاد ندارند ولی به هر حال وقتی متوجه می‌شوند که سیاست‌گذاری‌های اقتصادی‌شان منجر به افزایش بیکاری شده می‌توانند آن سیاست‌ها را ادامه ندهند.

رزاقی ادامه داد: اکنون دولت تلاش دارد که با دلار ارزان قیمت کالاهای وارداتی به کشور بیاورد و با این شیوه منجر به ورشکستگی تولید در کشور شده است. ورشکستگی تولید هم به دنبال خود بیکاری به همراه داشته است. در نظر بگیرید که اکنون ۶۱ میلیون ایرانی ۱۰ ساله به بالا در ایران زندگی می‌کنند که از این میزان فقط ۲۲ میلیون نفر آن‌ها مشغول به کار هستند. با لحاظ این نکته که آمارهای ارائه شده بر مبنای کار یک ساعته در هفته است، یعنی افراد با یک ساعت کار در هفته نیز شاغل محسوب می‌شوند.

این اقتصاددان با انتقاد از سیاست‌هایی که بعد از دوران تعدیل ساختاری در اقتصاد ایران بنا گذاشته شد، گفت: ۲۸ سال پس از اجرای سیاست‌های تعدیل ساختاری تاکنون دولت توانسته در حدود ۱۰ تا ۱۱ میلیون شغل ایجاد کند. باید این سوال پرسیده شود که چگونه برنامه‌ریزی شده که در ۲۸ سال به این تعداد شغل رسیده‌ایم؟ او همچنین با بیان اینکه دولت یازدهم و دوازدهم دروازه‌های کشور را به روی واردات باز گذاشت، گفت: در این مدت در حدود ۱۳۰۰ میلیارد دلار واردات کالا و خدمات انجام شد که منجر به ایجاد شغل نمی‌شود. اگر دولت واقعا آن گونه که ادعا می‌کنند علاقه‌مند به ایجاد اشتغال بود باید سیاست‌های خود را تغییر می‌داد.

رزاقی اظهار کرد: سیاست‌گذاران اقتصادی کشور ما سیاست‌های کشورهای سرمایه‌داری را در ایران پیاده می‌کنند. درحالی که می‌بینیم که اگر آمریکا متوجه شود واردات یک محصولی برای تولید آن کشور مشکل ایجاد کرده برای واردات آن ممانعت ایجاد می‌کنند، مثلا ببینید آمریکا برای واردات فولاد از چین و زعفران از ایران چه موانعی گذاشت. آن کشورها هم اگر احساس کنند بازارهایی هستند که سودی بیشتر از تولید ایجاد خواهند کرد بر آن‌ها مالیات سنگین وضع می‌کنند.

او در ادامه سخنانش اظهار کرد: مثلا کشور انگلستان را در نظر بگیرید، با ۲۰۰ سال سابقه در سیاست‌گذاری‌های بازار باز زمانی که تولیدات هندی را به ضرر تولید در کشور خود دانست به فکر افتاد که دخالت کرده و مانع از آن شود که محصولات هندی به بازار خود لطمه وارد شود ولی در ایران چنین اقداماتی را نمی‌بینیم.

این اقتصاددان تأکید کرد: به نظر من اگر دولت می‌خواست می‌توانست اقداماتی انجام دهد که زمینه برای افزایش تولید فراهم شود و همچنین برای افراد شغل ایجاد شود. اگر نگاهی به صنایع دفاعی و هسته‌ای بیاندازیم متوجه می‌شویم جاهایی که اراده وجود داشته برنامه‌ریزی‌ها به ثمر نشسته است.

رزاقی همچنین گفت: اکنون صنایع کوچک، متوسط و بزرگ به بخش خصوصی سپرده می‌شوند که آن‌ها هم قابلیت اداره و کنترل آن‌ها را ندارد و بسیاری از کارخانه‌ها تبدیل به کارگاه‌هایی برای مونتاژ شده‌اند. طبیعی است که در چنین شرایطی فقر و بیکاری زیاد می‌شود. این موضوع به این دلیل نیست که تئوری و مدیران کارآمد نداریم بلکه به این دلیل است که تئوری و مدیران کارآمد درست به کار گرفته نمی‌شوند. متأسفانه اکنون سیاسی‌کاری در بسیاری از نهادها وجود دارد و ما می‌بینیم که نهاد ناظر مجلس هم سیاسی عمل کرده و نظارت لازم را نمی‌کند.

او ادامه داد: اکنون در مجلس گروهی انتخاب شده‌اند که با نوع مدیریتی که دولت در اقتصاد به کار بسته هماهنگی دارد و به قوانین و اجرا نشدن آن اهمیت چندانی داده نمی‌شود وگرنه باید اکنون حداقل وزرایی که زمینه‌ساز وضعیت تولیدی و اشتغال کنونی بوده‌اند مورد سوال قرار می‌گرفتند.

این اقتصاددان با بیان اینکه اکنون مسائل مربوط به سرمایه خارجی به یکی از دغدغه‌های دولت تبدیل شده گفت: سرمایه خارجی اگر هم به ایران بیاید با توجه به شرایطی که ما داریم از ایران کالای خام خواهد برد و کالاهای خود را در بازار ایران خواهد فروخت. نگاهی به قراردادهای نفتی بیاندازید. به نظر من اگر اهتمام کافی وجود داشت می‌توانستیم این امور را خودمان در ایران انجام دهیم.