به گزارش پایگاه خبری راد، صنایع آلومینیوم به عنوان یکی از صنایع انرژی‌بر و استراتژیک به شمار می رود که ایران برای ورود به آن دارای مزیت است و با سرمایه‌گذاری و سیاست‌گذاری درست می‌تواند در منطقه و بازارهای جهانی جایگاه مناسبی داشته باشد.
نمودارها و متون برنامه‌های جامعه از جمله چشم انداز ۲۰ ساله ایران، قانون برنامه ششم و پیش‌نویس نقشه راه معدن و صنایع معدنی در دولت دوازدهم نیازهای جذب سرمایه و اهداف تولید را در صنایع مختلف مشخص کردند که بر این اساس در قانون برنامه ششم آمده است که تحقق اهداف این برنامه نیاز به رشد ۱۵ درصدی سرمایه گذاری سالانه بوده و بخش معدن نیز باید رشد خود را به ۸.۸ درصد برساند.
به عنوان مثال در پایان برنامه ششم کل طرح های جامع معدن نیاز بعه ۵۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی دارد که در این بین سهم طرح های زنجیره آلومینیوم ۱۱ میلیارد دلار است.
همچنین براساس اسناد بالا دستی این صنعت باید تولید خود را تا پایان برنامه ششم به ۸۲۳ هزار تن و تا سال ۱۴۰۴ به ۱.۵ میلیون تن برساند؛ این در حالی است که کارشناسان عقیده دارند که با وضعیت فعلی در سال ۱۴۰۴ تولید آلومینیوم نهایتا به ۷۰۰ هزارتن یعنی کمتر از نصف هدف گذاری انجام شده خواهد رسید.
اینها در حالی مطرح میشود که گودرزی - رئیس هیات مدیره سندیکای صنایع آلومینیوم ایران- می‌گوید این ماه‌ها صنعت آلومینیوم متولی ندارد و به کلی رها شده است.
این فعال صنایع معدنی معتقد است ایران یکی از کشورهای مستعد برای فعالیت در حوزه آلومینیوم به عنوان یکی از صنایع انرژی‌بر است و در این باره گفته است: موضوعی که در حوزه آلومینیوم اهمیت دارد این است که ۳۰ درصد از هزینه تمام شده تولید آلومینیوم را انرژی و برق تشکیل می‌دهد به طوری که می‌بینیم کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس به طور میانگین سالانه پنج میلیون و ۲۰۰ هزار تن آلومینیوم تولید می‌کنند در حالی که ایران با تمام ذخایر انرژی برق و گازی که در اختیار دارد به خاطر سوء مدیریت و عدم سیاست‌گذاری صحیح فقط ۴۰۰ هزار تن آلومینیوم تولید می‌کند.
وی با بیان اینکه سیاست‌های وزارت صنعت، معدن و تجارت در قبال صنایع آلومینیوم کاملا منفعلانه است، با نگاهی به ماه های گذشته و آنچه بر آلومینیوم گذشت این صنعت را فاقد سیاست منسجم دانست و بیان کرد: در حالی که هدف‌گذاری برای سال ۱۴۰۴ برای آلومینیوم تولید ۱.۵ میلیون تن در سال است امروز تولید این محصول فقط ۴۰۰ هزار تن است و بعید است اهداف آن محقق شود.
