1397/03/01 23:15
عرضه بسته‌بندی‌های طبیعی مواد غذایی با کمک فناوری نانو
به گزارش پایگاه خبری راد، دکتر محمدمهدی ظرافت، استادیار دانشکده فناوری‌های نوین دانشگاه شیراز یکی از مواد جایگزین برای بسته‌بندی‌های پلاستیکی را پلیمرهای طبیعی دانست و گفت: پلیمرهای طبیعی معمولا خواص بسته‌بندی ضعیف‌تری نسبت به پلیمرهای سنتزی دارند. اما این محدودیت را می‌توان با استفاده از افزودنی‌های نانومقیاس، مانند نانوسلولز و نانوذرات رس برطرف کرد و میزان استحکام و عبوردهی گازها و رطوبت را در این نوع پلیمرها بهبود داد.
وی ادامه داد: به همین منظور در این تحقیق تلاش کردیم تا اثر اضافه کردن نانوسلولز و کیتوسان به فیلم‌های متشکل از ترکیب نشاسته و ژلاتین بر خواص این نوع بسته‌بندی‌ها را مورد بررسی قرار دهیم.
ظرافت، خاطر نشان کرد: بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، مواد نانومقیاس از جمله نانوسلولز می‌توانند منجر به بهبود خواص فیلم‌های پلیمری طبیعی ساخته‌شده از نشاسته و ژلاتین شوند و جایگزین مناسبی برای بسته‌بندی‌های پلیمرهای سنتزی باشند.
وی با اشاره به جزئیات این پژوهش، خاطر نشان کرد: معمولا استحکام مکانیکی پلیمرهای طبیعی پایین است، اما نتایج این تحقیق نشان داد که اضافه کردن نانوسلولز به ماتریس فیلم می‌تواند استحکام مکانیکی نشاسته را تا 50 درصد افزایش داده و به طور همزمان عبوردهی رطوبت و اکسیژن را نیز کاهش دهد.
به گفته این محقق با توجه به زیست تخریب‌پذیری فیلم‌های پلیمری طبیعی بزرگترین مزیت آن در حفاظت از محیط زیست است و باید تلاش شود در میان‌مدت این نوع بسته‌بندی‌ها و بسته‌بندی‌های مشابه صرف نظر از قیمت تمام شده جایگزین مواد پلیمری سنتزی شوند.
محقق این طرح با اشاره به کاربرد دستاوردهای این تحقیق، یادآور شد: نتایج این تحقیق در صنایع بسته‌بندی مواد غذایی نظیر صنایع بسته‌بندی شیرینی، میوه، مواد پروتئینی از جمله گوشت و مرغ قابل کاربرد خواهد بود.
ظرافت در خصوص امکان تجاری‌شدن نتایج به دست آمده، گفت: این طرح هم‌اکنون در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده و مطالعاتی جهت ارتقای آن در مقیاس پایلوت نیز صورت گرفته است. در عین حال، در صورت ارتقای طرح تا مقیاس صنعتی، قابلیت کاهش هزینه‌های تمام‌شده تا حد زیادی وجود دارد.
این تحقیقات از سوی دکتر محمد مهدی ظرافت، دکتر صمد صباغی از اعضای هیأت علمی و مهندس سید مجید نوربخش سلطانی دانش‌آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز اجرایی و نتایج آن در مجله Carbohydrate Polymers با ضریب تأثیر 4.811 منتشر شد.
