به گزارش پایگاه خبری راد، اد مورس، مدیر جهانی کالاهای بانک سیتی در مصاحبه با بلومبرگ گفت: پنج کشور در اوپک شامل لیبی، نیجریه، ونزوئلا، ایران و عراق ممکن است در حال حاضر به حداکثر ظرفیت تولیدشان در سال جاری رسیده باشند. در نتیجه، به جای افزایش تولید، ریسک کمبود عرضه تا سال ۲۰۱۸ وجود دارد که به دلیل سرمایه‌گذاری ضعیف‌تر این کشورها در اکتشاف و توسعه است.

وی در حاشیه کنفرانس APPEC آژانس "اس اند پی گلوبال پلاتس" در سنگاپور گفت: نگرانی بازار این بوده که تولید اوپک رشد چشمگیری پیدا کند. با این‌همه ممکن است کمبود عرضه‌ای در پیش باشد که از محدود شدن عرضه در بازار حکایت دارد. نفت همچنان حدود ۵۰ درصد پایین قیمت اواسط سال ۲۰۱۴ معامله می‌شود. در حالی که نگرانی‌ها نسبت به اینکه آیا محدودیت تولید کشورهای عضو اوپک برای حذف اشباع عرضه جهانی کافی خواهد بود، همچنان استمرار دارد.

نشست هفته گذشته که میان اوپک و متحدانش در وین برگزار شد، بدون تصمیم درباره تمدید توافق کاهش تولید یا کاهش بیشتر تولید پس از پایان مدت اجرای توافق کنونی در آخر سه ماهه نخست سال ۲۰۱۸ برگزار شد. در این بین، تولید رو به رشد نفت شیل آمریکا در دورنمای قیمت‌های نفت تاثیر منفی گذاشته است.

به گفته اد مورس، اگر کاهش تولید طولانی شود، تنها دورنمای محدود شدن عرضه بازار را تشدید می‌کند و منبع محدودیت عرضه احتمالا از سوی اوپک و نه تولیدکنندگان خارج از این سازمان محدود خواهد شد. هیچ فضایی برای این تولیدکنندگان به منظور انجام اقدامات بیشتر وجود ندارد.

به گفته وی، ما شواهد بیشتر و بیشتری مشاهده می‌کنیم که این شرکت‌های نفتی بین‌المللی نیستند که در سرمایه‌گذاری‌های جدید عقب مانده‌اند بلکه این کشورهای اوپک بخصوص پنج کشور لیبی، نیجریه، ونزوئلا، ایران و عراق هستند. در ایران سرمایه‌گذاران نفتی ممکن است نسبت به تحریم‌های آمریکا آسیب‌پذیر باشند. در حالی که قراردادهای نفتی عراق رقابتی نیستند و شرکت‌های انرژی بزرگ مانند لوک اویل و رویال داچ شل از این پروژه‌ها خارج شده یا سرمایه‌گذاری‌های خود را کاهش داده‌اند. لیبی و نیجریه نیز تاجایی که قادر بودند، تولیدشان را افزایش داده‌اند.