به گزارش پایگاه خبری راد، به نقل از ارث در سال ۱۹۹۰، سازمان ملل (UN) شاخصهایی را برای معیار توسعه انسانی و پیشرفت در هر کشور معرفی کرد که شامل طیف گستردهای از عوامل مانند دادههای مرتبط با سلامت، کیفیت و امید به زندگی متوسط و کیفیت آموزش بود.
پیش از این تصور میشد که شاخص پیشرفت یک کشور، مرتبط با رشد اقتصادی است اما سازمان ملل متحد عنوان کرد که رشد اقتصادی به تنهایی بخش کوچکی از شاخصهای پیشرفت یک کشور محسوب میشود.
در پاسخ به این مشکل، سازمان ملل شاخص توسعه انسانی (HDI) را به منظور ارزیابی استانداردهای زندگی مشخص کرد اما HDI به تنهایی برای ارزیابی پیشرفت هر کشوری کافی نبود و ضعفهایی در این ارزیابی دیده شد.
محققان دانشگاه بوکنی ایتالیا به تازگی دریافتند که شاخصهای جدیدی (HLI) را هم باید در توسعه انسانی در نظر گرفت. این دو شاخص جدید، امید به زندگی در ابتدای زندگی و مقایسه امید به زندگی با سایر گروههای سنی است.
برای مثال در کشوری که امید به زندگی پایینتری در میان خانوادههای کم درآمد در مقایسه با خانوادههای با درآمد بالا وجود دارد، استاندارد زندگی نسبت به کشوری که امید به زندگی در میان همه افراد آن یکسان بوده پایینتر است.
با این تعریف، کشورهایی که در این لیست قرار میگیرند، بسیار متفاوت هستند.
ایالات متحده در شاخص توسعه انسانی HDI، رتبه سیزدهم را دارد اما با تعریف HLI به رتبه ۳۲ نزول کرده است.
همچنین با ارزیابی جدید، رتبه آلمان از پنج به ۲۵ نزول کرده اما رتبه ایتالیا از ۲۸ به ششم صعود کرده است.
بالاترین رتبههای شاخص توسعه انسانی(HDI) مربوط به کشورهای نروژ، سوئیس و استرالیاست، اما شاخص HLI برای آنها به ترتیب ۹، هفت و ۱۰ است.
در حال حاضر، سه کشور برتر HLI از نظر توسعه انسانی هنگکنگ، ژاپن و ایسلند هستند.