به گزارش پایگاه خبری راد، دکتر مشتاقی در نشست تخصصی "نقش بیوتکنولوژی صنعتی در استفاده از آب‌های نامتعارف و تولید محصولات کم آب خواه" اظهار کرد: علم بیوتکنولوژی به معنای اصلاح گیاهان است. ما باید در این زمینه سرمایه‌گذاری کنیم تا در دراز مدت بتوانیم محصولاتی را تولید کنیم که کمترین مصرف آب را داشته باشند. 

وی بیان کرد: ما می‌توانیم در زمینه طراحی فضای سبز گونه‌های کم آب را شناسایی و استفاده کنیم. 

مشتاقی عنوان کرد: مهندسی ژنتیک می‌تواند در درازمدت پاسخگوی بسیاری از نیازهای انسان باشد و اگر استفاده درست از آن شود، بسیاری از مشکلات قابل حل هستند.

وی ادامه داد: یکی از اشتباهات اصلی کشور ما این است که خود را از مزیت‌های این علم بی بهره می‌کند و 50 سال بعد که دچار بحران شدیم، ممکن است افسوس آن را بخوریم. سیاست این است که وارد این علم نشویم، مجلس و حفاظت محیط زیست خیلی در این زمینه ایراد گرفته‌اند.

دانشیار گروه آموزشی بیوتکنولوژی و به نژادی گیاهی دانشگاه فردوسی خاطرنشان کرد: از علم بیوتکنولوژی می‌توانیم در کاشت برنج که مصرف آب بالایی دارد، استفاده کنیم. در این نوع کاشت به خاطر تزریق ژنی که به آن داده می‌شود و این ژن بومی خود گیاه است، عملا نگرانی خاصی در آن دیده نمی‌شود. این نوع برنج به صورت تجاری در حال کشت است، در صورتی که ما حتی اجازه وارد کردن این‌ها را نداریم. اگر بتوانیم این گونه برنج را تولید کنیم و برای مردم طرز کاشت و تهیه آن را توضیح دهیم، اقدام بسیار مثبتی انجام داده‌ایم.

دکتر سعید ملک‌زاده شفارودی، عضو هیات علمی گروه بیوتکنولوژی و به نژادی گیاهان زراعی دانشگاه فردوسی مشهد نیز اظهار کرد: این تشبیه را که بیوتکنولوژیک‌ها نقش مرهم  دارند، کاملا می‌پسندم. این تشبیه درستی است؛ زیرا ما در زمینه آب مشکلات کلان‌تری داریم. سیاست‌گذاری‌ها، راه‌هایی که برای خودکفایی پیش رفتیم و فرهنگ‌سازی که شاید انجام نشده وجود دارد که خیلی با اهمیت‌تر از کم مصرف کردن ژن‌ها است.

وی افزود: اولین گام پایدار در این زمینه پاکسازی محیط با استفاده از سیستم‌های بیولوژی و بیوتکنولوژیک است که توان عملیاتی کردن آن ها وجود دارد.

عضو هیات علمی گروه بیوتکنولوژی و به نژادی گیاهان زراعی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: اکنون طرحی برای شناسایی و تحقیقات در زمینه فلور طبیعی در دریاچه بزنگان و آب‌های شور و شیرین وجود دارد. این تحقیقات به ما کمک می‌کند تا داشته‌های خود را شناسایی کرده و آب‌های آلوده و استفاده شده را بازیابی کرده و به چرخه طبیعت بازگردانیم.

ملک‌زاده ادامه داد: مسلما در این زمینه کار اولیه بیشتر از ژنتیک مورد توجه است، هرچند که پتانسیل‌های ژنتیکی زیادی وجود دارد؛ اما زمینه لازم باید مهیا شود.

وی عنوان کرد: استفاده از فناوری زمانی به عنوان مرهم به کار می‌آید که کشاورزی شکل صنعتی به خود بگیرد تا بتوانیم محیط را کنترل کنیم و برای دستیابی به آن نیازمند بستری مناسب هستیم.

عضو هیات علمی گروه بیوتکنولوژی و به‌نژادی گیاهان زراعی دانشگاه فردوسی مشهد خاطر نشان کرد: این بستر باید از نظر اقتصادی شفاف باشد و بر اساس آن باید تعاملات اقتصادی درست و قابل برنامه‌ریزی صورت گیرد. متاسفانه این بستر تاکنون مهیا نشده است، اما ما همچنان امیدوار هستیم.