آلودگی هوای پایتخت مغولستان و مهاجرت معکوس روستائیان

به گزارش پایگاه خبری راد،  با نزدیک شدن زمستان آلودگی‌ها در این منطقه تشدید شده و به حدی رسیده است که ساکنان پایتخت نمی‌توانند از خانه‌های خود خارج شوند.

یکی از ساکنان شهر اولان باتور می‌گوید در صورتی که بخواهیم دربِ خانه خود را برای لحظه‌ای باز کنیم تمام خانه را دود فرا می‌گیرد و همه چیز بوی دود می‌گیرد!

آلودگی شهر اولان باتور اکنون حتی از شهر پکن نیز وضعیت بدتری دارد و باعث شده مهاجران روستایی که به امید زندگی بهت به شهر آمده بودند در طول دو دهه گذشته در ناحیه‌ای در حاشیه شهر جمع شوند. تمامی خانه‌ها آلونک‌های این منطقه از چوب و دیگر مواد اوراقی ساخته شده و در بالای تپه‌ای در حاشیه شهر اولان باتور واقع شده است.

هر زمستان تا ۲۲۰ هزار خانوار در این منطقه برای گرم شدن زغال سنگ می‌سوزانند و در صورتی که به زغال سنگ دسترسی نداشته باشند به سوزاندن تایر خودرو و دیگر مواد اوراقی روی می‌آورند.

هر زمستان بیمارستان‌ها از انبوهی از کودکان بیمار به دلیل آلودگی هوا مملو می‌شوند. آلودگی به حدی می‌رسد که دو فردی که در خیابان کنار هم راه می‌روند نمی‌توانند یکدیگر را ببینند. این آلودگی که مردم محلی آن را « دود» می‌نامند اغلب چند برابر آلودگی شهرهای پکن یا دهلی است. پیشتر ساکنان روستاهای مغولستان در جست و جوی زندگی بهتر به پایتخت سرازیر شده بودند. اما اکنون با افزایش آلودگی هوا، ساکنان و مقامات شهر به دنبال راهی برای تشویق مردم به حاشیه نشینی و روستانشینی هستند.

اولان باتور، شهری که برای اسکان حدود نیم میلیون نفر طراحی شده اکنون سه برابر این جمعیت یعنی تقریبا نیمی از جمعیت سه میلیون نفری مغولستان را در خود جای داده است.

زمستان‌های طاقت فرسای این کشور باعث تلف شدن میلیون‌ها دام و مجبور شدن روستاییان برای مهاجرت به شهر و یافتن کار در آنجا شده است. در سال ۲۰۰۴ تقریبا ۷۰ هزار نفر از مناطق روستایی به شهر اولان باتور مهاجرت کردند که معادل جمعیت کل یک استان است. از آن پس تاکنون سالانه ۴۵ هزار نفر به پایتخت مهاجرت کرده‌اند. بیشتر این جمعیت در منطقه حاشیه نشین پایتخت که عامل ۸۰ درصد از آلودگی‌های این شهر است متمرکز شده‌اند.

تحت فشار این معضل، دولت مغولستان سال گذشته قانون ممنوعیت مهاجرت را به تصویب رساند که اخیرا تا سال ۲۰۲۰ تمدید شده است. اما سطوح بالای آلودگی هوا همچنان باقی است. سال گذشته در یکی از بزرگترین تظاهرات مغولستان حدود ۱۵ هزار نفر در اولان باتور علیه آلودگی هوا راه پیمایی کردند. چرا که در ماه ژانویه غلظت ذرات معلق در هوای پایتخت این کشور به بیش از ۱۳۳ برابر استانداردهای سازمان جهانی بهداشت رسیده بود.

معاون شهردار اولان باتور در امور زیست محیطی نیز با اعتراض به این وضعیت اعلام کرده که ممنوعیت مهاجرت برای حل این معضل کافی نیست و مشکل اصلی شکاف بزرگ میان شهرها و روستاها است. از علل اصلی مهاجرت روستاییان به اولان باتور این است که زندگی در شهر به نسبت روستا امکانات بهتری از جمله وسایل گرمایشی مناسب، سرویس‌های بهداشتی مناسب و منابع آب خوب دارد.

روستاهای مغولستان مشکلات بسیاری دارد. تامین گرمایش در زمستان‌های طاقت فرسا، پیدا نشدن شغل برای جوانان، شرایط بد جاده‌ها و صعب‌العبور بودن آنها، نبود سرویس‌های بهداشتی مناسب و ... برخی از مشکلات این روستاهاست.

به گزارش روزنامه گاردین، با این حال ساکنان حاشین نشین اولان باتور به دلیل مشکلاتی در زمینه مواد غذایی، تراکم زیاد جمعیت و آلودگی هوا از زندگی در پایتخت خسته شده‌اند. به طوری که حتی پیش از به تصویب رسیدن قانون ممنوعیت مهاجرت، مهاجرت روستاییان به شهر از سال ۲۰۱۴ با کاهش مواجه شده است و سال گذشته تعداد افرادی که مهاجرت معکوس داشته و از اولان باتور خارج شده‌اند برای نخستین بار از دهه ۱۹۹۰ میلادی بیش از میزان پیش بینی شده بود.