به گزارش پایگاه خبری راد، لغو نمایشگاه نقاشی یکی از کارگردانان سینما، در روزهای اخیر حاشیه‌هایی را در حوزه هنرهای تجسمی رقم زد. هر چند گالری برگزارکننده به دلیل آنچه کپی بودن کارها عنوان شد، در نهایت به لغو نمایشگاه تصمیم گرفت، اما اعتراضاتی که صرفا به دلیل ورود یک هنرمند به حوزه‌ای دیگر مطرح می‌شود، برای نخستین بار نیست که خصوصا در فضای تجسمی شکل می‌گیرد و این پرسش را به ذهن متبادر می‌کند که مرز ورود اهالی و فرهنگ به حوزه‌های مختلف چیست؟

 در همین ارتباط به سراغ علی فرامرزی ـ نقاش ـ رفته و نظر او را جویا شده است.

فرامرزی در این زمینه بیان کرد: چه اشکال دارد فردی که در رشته‌ای دیگر دارای نام و سابقه و کارهای مثبتی است، دست به کاری (مانند نقاشی) بزند که در حد هنرمندان حرفه‌ای آن رشته نیست؟ اینکه آثار تجسمی فردی به واسطه اینکه او در سینما دارای موقعیت است، فروش می‌رود چه اشکالی دارد؟ چه چیزی از نقاشی کم می‌شود؟

این هنرمند ادامه داد: حضور دیگران در نقاشی باعث مطرح شدن نقاشی می‌شود اما اگر او را همسطح هنرمند حرفه‌ای نقاشی قرار دادند آنجاست که باید جامعه نقاشی و هنرمندان نقاش اعتراض کنند. اگر هم کارش کپی بوده، نقدش کنند.

او تاکید کرد: باید حق حرفه‌ای‌گری رعایت شود اما حق نداریم به دیگران بگوییم نقاشی نکن و نقاشی‌هایت را نفروش مگر اینکه آن اتفاق باعث شده حق یک آرتیست دیگر ضایع شده باشد.

فرامرزی معتقد است این کار باعث می‌شود عده بیشتری جذب نقاشی شوند و خریداران بیشتری به سمت نقاشی بیایند؛ با این حال در پاسخ به این پرسش که آیا این موضوع باعث دم‌دستی شدن نقاشی نمی‌شود؟ گفت: دم‌دستی شدن نقاشی به مواردی مانند بازار رقابت و گالری‌ای که سطح کار خود را مطرح می‌کند مربوط است.

این نقاش اظهار کرد: مرحوم سهراب سپهری همزمان شاعر و نقاش بود اما چون شاعر معروفی بود نقاشی‌هایش هم به تدریج گران شد و جا باز کرد.

فرامرزی همچنین گفت: در دنیای امروز که مرزهای هنر با یکدیگر درهم‌آمیخته شده و ما نمی‌توانیم به دقت رشته‌های هنری را تفکیک کنیم، چگونه می‌توانیم خط تعیین کنیم که چه کسی می‌تواند نمایشگاه برگزار کند چه کسی نه؟

او با بیان اینکه ما گالری، کم نداریم اظهار کرد: با وجود تعداد گالری‌های زیاد، چند گالری فعال داریم؟ ما کبمود فضا نداریم.

این هنرمند اظهار کرد: ما باید خودمان را از فضای هیجانی دور کنیم وگرنه بقیه سطوح فرهنگی و هنری را هم تخریب می‌کنیم؛ زیرا نتیجه این می‌شود که جسارت از بین می‌رود.