کشوری با ثروت بی شمار و اقتصاد بیمار!

به گزارش نماد برتر محمد علی رفیعی در یادداشتی نوشت: ایران کشوری است 4 فصل و دارای ثروت های بی شمارِ خدادادی با انسان هایی که از نظر ضریب هوشی جزء سرآمدان جهان هستند اما...!

...اما این کشور سال هاست به دلیل سوء مدیریت ها و باندبازی ها نه تنها از موهبت 4 فصل بودن خود استفاده ای نکرده بلکه تمامی ثروت خدادادی خود را نیز به حراج گذاشته است.

کشوی که می تواند در رسیدگی به مردمانش از کویت و امارات کوچک و همسایه پیشی بگیرد و کاری کند کارستان اما...!

...اما این کار را نمی کند و مدیرانش اعلام می کنند نداریم که انجام دهیم !

سوالی که پیش می آید اینکه پول فروش نفت، گاز، بنزین، محصولات پتروشیمی و سنگ های گران بهای معدنی چه می شود؟

این پول ها چه می شود که حالا در بدترین شرایط اقتصادی هم دست از ربا بر نمی دارید و برای پرداخت 10 تا 50 میلیون تومان به مستاجران، ماهانه 80 تا 150 هزار تومان نزول طلب می کنید؟

پس در کدام مورد و مشکل قرار است این ثروت ملی به کار آید؟

اساسا آیا قرار بر هزینه این ثروت برای ایرانیان هست یا خیر؟

کشوری ثروتمند که مدیرانش همیشه می گویند: نداریم...!

کشوری که در تمام این سال ها نفت و گاز را با نرخ های خوب و گران بهاء فروخته است اما؛ امروز که به پولش نیاز است می گوید نداریم...!

ندارید یا...؟

متاسفانه وضع اقتصاد ایران خوب نیست.

کرونا جز مشکلات اقتصادی که به وجور آورده است گریبان مردم را از لحاظ روانی و عاطفی نیز می فشارد و دولتی ها را هیچ دغدغه ای نیست.

مگر می شود هم کار کنی، هم کرونا نگیری!

مگر می شود ماه ها  از تمامی فعالیت های اجتماعی و دید و بازدید ها منع شوی و از نظر عاطفی و روانی آسیب نبینی؟

در حال حاضر کشورهای دیگری که وضعیت مشابه ایران را داشته یا دارند بسیار منسجم تر عمل کرده و حتی تست های رایگان و اجباری برای کرونا قرار داده اند. این در حالی است که تست کرونا همین امروز در ایران بالای یک میلیون تومان هزینه دربر خواهد داشت و شاید به همین دلیل است که موج دوم کرونا در ایران بسیار خاموش و بی سر و صدا استارت خورد و دوستان در خواب بودند...!

در ماه های گذشته خیل عظیمی از کارمندان و کارگران در بخش های خصوصی و دولتی بیمار، اخراج و... شده اند و دولت در قبال این حجم بیماری و تعدیل؛ تنها سکوت را انتخاب کرده است که بسی تاسف دارد.

فکر کنید استرس بیماری کرونا و سلامتی را داشته باشید و پس از آن با یک نامه اخراج رو به رو شوید؛ حالتان چگونه خواهد بود؟

متاسفانه در شرایط بحرانی نیز برخی از مردم کشور ما انسانیت را با کاسبیت ( همان گرفتن ماهی از آب گل آلود...) عوض می کنند و شاید به همین دلیل است که مرغ 7 هزار تومانی می شود 20 هزار تومان.

ماسک 1000 تومانی می شود 5000 تومان.

برق و آب و گاز گران می شود.

مالیات افزایش می یابد.

هزینه خرد و خوراک چند برابر می شود و شما همچنان همان حقوق پایه را دریافت می کنید ( البته اگر هنوز سر کار و شغل خود باشید).

البته دولتی ها لطف کرده و هم وام یک میلیون تومانی دادند( بدون سود).

هم برای مستاجر ها بیعانه دادند(با سود).

هم برای اخراجی ها قرار است حقوق بیکاری بدهند( البته زمانش معلوم نیست) .

و هم قرار است واکسن کرونا را معرفی کنند( خدا رحم کند) و ...!

زحماتی که دولت ما در این شرایط برای ما می کشد قابل تصور نیست. آنقدر زحمت کشیده و می کشند که زحمت دونشون...!

فقط نگارنده نمی داند که چرا زحمات ایشان هیچ تاثیری در بهتر شدن زندگی مردم ندارد و چرا هنوز وضعیت همانی است که بود؟

چرا وضع ثروتمندان در همه شرایط بهتر و وضع افراد متوسط به پایین جامعه هر روز بد تر می شود؟

متاسفانه مجموعه های خصوصی فعال در کشور نیز توسط ثرتمندان و وابستگانشان اداره می شود و  به همین دلیل هیچگاه وضعیت شاغلین در این مجموعه ها بهوبد نمی یابد اما ماشین و خودروی مدیران و خاندان معظمشان هر روز تغییر می کند.

امروز درد ایرانیان درد پول نیست.

امروز درد ایرانیان تحریم نیست.

امروز درد همه ایرانیان؛ مدیران بی لیاقتی است که در ارکان مختلف برای این سرزمین تصمیم گیری و تصمیم سازی می کنند و ما تنها بینندگان و لمس کنندگان تاثیرات این تصمیمات مسخره هستیم.

نگارنده امیدوار است با تغییر دولت در سال شمسی آینده، نگرش تک محوری و تصمیم سازی بدون دخالت مردم نیز تغییر کند.

انشالله...

نگارنده: محمد علی رفیعی